Hajnówka - podlaskie

Sabcia - moje schroniskowe imię. Jestem malutkim pieskiem, w sam raz, aby trzymać mnie na kolanach i głaskać za uszkiem.

Życie w schronisku jest straszne… Ciągle toczy się w kółko. Jedzenie, spanie, a reszta dnia spędzona na bezczynnym siedzeniu w budzie.. . Jedzenie, okazjonalnie spacer.. . Sami wiecie, co dalej. Chyba nikt nie chciałby mieć takiego życia. Moje szanse na adopcje są niewielkie. Widziało mnie już tylu ludzi, ale nikt m.. . ną się nie zainteresował.. . Być może nie jestem piękna, jak golden, ale mimo to potrafię kochać.. . tylko nie mam kogo, a tak bardzo bym chciała. Tak bardzo chciałabym mieć przyjaciela.. . Tak bardzo chciałabym być kochana.. . Tak bardzo chciałabym mieć dom. DOM! Prawdziwy, taki w którym będę mogła kogoś przytulić.. . tak mocno, jak tylko potrafię. Mija dzień za dniem.. . Z każdym dniem moje szanse maleją, bo nie jestem już młodym psem, nie jestem szczeniakiem, który swoimi wygłupami bawi do łez.. . Ale jestem psem, a w końcu to on jest najlepszym przyjacielem. Zazwyczaj ludzie adoptują psy, które są młode i zdrowe, a ja nie jestem ani młoda, ani zdrowa, bo mam chorą łapkę. Pomimo tego świetnie nauczyłam się kuśtykać na trzech łapach. I uwielbiam spacery, choć krótkie, ale dla mnie są cudowne. Nie mam wielkich wymagań, bo dla mnie najważniejsza jest miłość. I jej najbardziej pragnę. Nikt nie chce być sam, nikt nie chce byś samotny. A ja mam tylko siebie, a chciałabym mieć Ciebie, pana na zawsze.. . już do końca swoich dni. Nie chcę skończyć swojego życia tu.. . w schronisku.. . w miejscu, o którym inne psy nie mają pojęcia. Mogliby zaadoptować mnie jacyś starszy państwo, którzy pokochają mnie bezgranicznie, a wtedy ja pokocham ich nad życie i będę się do nich usmiechać najpromienniej jak tylko potrafię: -)


Dwa słowa: jesteś moja! Czy to tak wiele?