Morąg - warmińsko-mazurskie

Pewnego zimowego dnia Biance -ukochanej jedynaczce zawalił sie świat-umarła jej Pani.Dzieci Pani zlikwidowały mieszkanie, a koteczka została pozostawiona na dworze-zima, mrozy-nie ważne!-kot sobie poradzi!

I została na dworze-opuszczona, samotna, głodna i zmarznięta-z ciepłego domu z pełną miseczką, z kochających ramion-na ulicy!

Rozłączyła je śmierć......

Zobaczyłam ją wśród zwałów brudnego śniegu na przystanku BUS-ów, gdzie żebrała o jedzenie, o poglaskanie-przeżyła dzięki temu, że litościwa kobieta ze sklepu od czasu do czasu dawała jej jeść.Była tak brudna jak śnieg leżący wokół, ale futerko pozwalało uwierzyć, że gdy znajdzie sie w domu-znów stanie się piękna, puchata, biała-dałam jej na imię Bianka-biała.

Po sterylizacji, odrobaczaniu i odpchleniu, Bianka siedziała na kwarantannie w łazience i nawet bała się stamtąd nos wychylić.Feromony kociego szczęścia ośmieliły ją na tyle, że zaczęła wychodzić i straszyć moje koty.Niestety zaczęła wylizywać ze stresu futerko-obecność moich kotów źle na nią wpływa!

Dlatego muszę pięknotce znaleźć dom bez kotów, gdzie nie musiałaby obawiać się konkurencji innych kotów.

Bianka jest przemiłą kotką-ma cudownie miękkie futerko, uwielbia głaskanie i gdy tylko się nad nią pochylić-całuje!

Mruczy głośno, gdy sie ją głaszcze.Jest zdrowa, ma apetyt i korzysta z kuwety.

To młoda kotka, bo choć nie ma siekaczy-wypadły w wyniku silnego stanu zapalnego i niedożywienia-to pozostałe ząbki ma białe i bez kamienia.

Bianka prosi o dom, ja proszę o dom dla niej-czy kiedyś jeszcze będzie szczęśliwa-czy dasz jej poczucie bezpieczeństwa-pozwolisz poczuć miłość i ciepło Twoich rąk?