Bolesławiec - dolnośląskie

Jestem Demo. Mówią, że szanse na moją adopcję sięgają zera. To, że ktoś zechce takiego psa graniczy z cudem. Proszę pokażcie, że cuda się zdarzają... przecież się zdarzają, prawda? ale chyba omijają takich jak ja - starych, zapomnianych, odrzuconych przez świat. Jestem niewidoczny... zaszyty w ciemnej budzie... tylko czasem wystawie nos... łapą dotknę trawy... tylko czasem. Więc jak ma spotkać mnie cud jeśli nawet nie wie, gdzie mnie szukać?
A może ja nie zasługuję na miłość? bo jak mam rozumieć to, że nawet mój własny człowiek mnie nie chciał... więc niby dlaczego ktoś inny chciałby obdarować mnie opieką? niby dlaczego? przecież nie jestem jej wart! jestem stary.... niechciany... NIE MAM NICZEGO, BYŚ MNIE ZECHCIAŁ CZŁOWIEKU... dlatego już dawno zrezygnowałem. Powoli też przyzwyczajam się do myśli, że szczęście nie jest dla takich jak ja. Siedzę w ciemnym boksie... zaszyty w rogu... tylko czasem wystawiam swoje oczy, by zobaczyć więcej. Nie robię tego często... nie chcę przyzwyczajać się do widoku człowieka... którego prawdopodobnie ze mną nie będzie podczas ostatniego oddechu. Przyzwyczajam się do samotności, by odchodzenie nie było tak bolesne. Godzę się z z faktem, że będę w tedy sam. A gdy przyjdzie zamknąć swoje oczy nikogo nie zostawię po drugiej stronie powiek. Nikt nie dotknie mojej łapy. Nie schowa w swoje ramiona. Nie zatęskni. Odejdę po cichutku... nie zostawiając po sobie żadnych śladów... w niczyim sercu.'