Łódź - łódzkie

"Nigdy nie zestarzeje się serce, które kocha..." - tę maksymę filozofa Sokratesa chcemy dedykować tym, którzy "wierzą" w stare psy. Historia schroniskowego Sokratesa - psiego seniora zaczyna się na rogu ulic Łąkowej i Karolewskiej, gdzie długi czas koczował . Mix sznaucera olbrzyma, budzący raczej strach, niż chęć przytulenia, raczej przeganiany, niż dokarmiany. I co gorsza - starszy, z siwym już pyszczkiem. Choć w kolczatce, wystrzyżony, co mogłoby wskazywać, że niedawno miał dom, już z typowym syndromem bezdomności - wypłoszony, nieufny, uciekający przed ludźmi, groźne obszczekujący z daleka, w coraz gorszym stanie fizycznym. Na szczęście znalazła się osoba, której los psa nie był obojętny - dokarmiała, dawała pić, a gdy pies słabł, postanowiła poprosić o pomoc schronisko. Udało się bezdomniaka "odłowić" i tak Sokrates zamieszkał w schronisku. Choć "zamieszkał " to chyba za duże słowo - zaczął egzystować, starając się ukryć, być jak najmniej widocznym - najpierw wciśnięty w kąt szpitalnego boksu, gdzie był odkarmiany i "dochodził do siebie" , a potem w budzie boksu pawilonu IV. Psiak boi się ludzi, stroni od nich, jest niewidoczny, budę opuszcza tylko wtedy, gdy "wydaje mu się", że nikogo nie ma i nikt go nie widzi. Choć ostatnio "zmasowane " wizyty wolontariuszy w jego boksie zaczęły przynosić efekt - w otworze budy coraz częściej widać zaciekawioną mordkę.... Stary Sokrates nie radzi sobie w schronisku. Wyraźnie odżywa na spacerach - tam odzyskuje spokój i radość życia. Gdyby tylko mógł opuścić schronisko i "dochodzić do siebie" bez schroniskowego zgiełku, hałasu, zapachu strachu i stresu... Gdyby miał zapewnioną stałą obecność spokojnego, doświadczonego i cierpliwego opiekuna..... Gdyby mógł godnie i bezpiecznie przeżyć "jesień życia"..... Polecamy Sokratesa uwadze mądrych ludzi, szczególnie miłośników dużych sznaucerowatych, dla których 10 lat nie będzie wyrokiem skazującym.... Ten psiak ma jeszcze szansę, a jego serce przy kochanym i kochającym opiekunie nie zestarzeje się nigdy.....