Łódź - łódzkie

Są różne psy. Psy różnej maści, wielkości, różnego charakteru…I jest On. Benio. Jest ale jakby Go nie było. Piękny i dostojny. Delikatny i oddany. Lubiący towarzystwo człowieka. Tolerancyjny w stosunku do innych zwierząt. Pies idealny. Ma jedną wadę – jest niewidzialny. Niewidzialny dla ludzkich oczu, obojętny dla ludzkich dłoni, nieistniejący… Benio miesiącami błąkał się po ulicach. Codziennie widywany w tych samych miejscach, codziennie proszący o chwilę uwagi, błagający o jedzenie, zaglądający w ludzkie dusze… Wszyscy wiedzieli, że jest ale nikt Go nie widział. Chudł w oczach. Ale nikt nie widział zapadających się boków, niknących mięśni, załzawionych oczu, utraconej nadziei. Tak wielki a tak niewidzialny.
Teraz już Go widać. Teraz już jest. Jest i czeka. Czeka na człowieka, który będzie chciał Go widzieć. Takim jaki jest. Czyli wielkim, łagodnym psem, który zgubił gdzieś swoją wiarę w ludzi.
Benio jest młodziutkim psiakiem w typie Bernardyna. Na zwierzęta reaguje delikatnie, patrząc z zaciekawieniem. Z żadnym ze schroniskowych towarzyszy nie spotkał się jednak jeszcze bliżej. Łagodny w stosunku do ludzi. Potrzebuje człowieka, ale jeszcze nie potrafi mu do końca zaufać. Lgnie do ciepłych dłoni i wtula w nie pysk. Na spacerze wszystko Go interesuje. Ładnie chodzi na smyczy, pilnując ludzkiej nogi, jakby bał się, że znów zostanie sam. Schroniskowy boks to dla Benia trauma. Wieczorami rozpaczliwie wyje, błagając by ktoś wreszcie Go zauważył. Zabrał do siebie i tak zwyczajnie pokochał…
Benio jest zaszczepiony przeciwko wściekliźnie, odrobaczony i zaczipowany. Przed adopcją zostanie wykastrowany.