Łódź - łódzkie

Tu, gdzie jestem, jest ciepło, słonecznie i przytulnie. Często leżę w plamie słońca. Przymykam oczy. Znika świat. Ten teraz świat, pogodny ale przejściowy, niczym poczekalnia o 5 rano. Przeszkadzają mi te koty, inne koty wokół. Wolę ludzi. Zdecydowanie bardziej lubię ludzi. Z kotami nigdy nie miałam wspólnego języka. A z Moją Panią z Przeszłego Życia - tak. O tak, rozumiałyśmy się doskonale, w pół słowa, pół gestu. Codzienne rytuały. Pobudka, niespieszna poranna krzątanina. Pani szykuje śniadanie dla nas, a ja wyglądam za okno i liczę ptaki. Po śniadaniu każda idzie do swoich spraw, ale z tą drugą niedaleko, na odległość spojrzenia. Dzień za dniem mijał. Wiosna po zimie, jesień po lecie.
Aż pewnego dnia wszystko się skończyło. Zniknęło. Dobre dłonie, spracowane dłonie. Cichy głos. Słoneczna kuchnia.
Jeszcze je widzę, gdy mocno zmrużę oczy.

Wygrzewam się w plamie słońca, wspominając dawne czasy.
I czekam. Tak mówią Ludzie Stąd - że czekam na nowy dom. Wolałabym ten stary. Ale co ja mogę. Co najwyżej pobuczeć na koty, pacnąć łapą na natrętów, wygiąć grzbiet w podzięce za dotyk ludzkiej dłoni i pieszczotę. Już się nie buntuję, nie krzyczę, nie bronię się. Trwam.
Może jutro do mnie przyjdziesz. Zmrużysz oczy i zobaczysz Więcej.
Więcej niż strach - rozpaczliwe pragnienie miłości.

Na imię mam Milagros.


Pani Milagros zmarła. Kotka przełamała się po traumie, jaką przeżyła, i jest gotowa do adopcji. Złagodniała. Potrafi mruczeć i przytulać się całą sobą. Czeka na kogoś, kto będzie całym jej światem. I nigdy nie opuści.

Kotka liczy ok. 6 lat. Jest wysterylizowana, zaszczepiona, odrobaczona, zaczipowana. W pełni kuwetkowa.
Szukamy dla niej domu bez innych kotów.

Adopcja po wypełnieniu ankiety przedadopcyjnej i za podpisaniem umowy.