Warszawa - mazowieckie

Maluchy urodziły się w Sochaczewie, około 3, 5 miesiąca temu. Bezdomna karmiąca suka w końcu została zauważona przez dobrych ludzi, którzy postanowili pomóc. Mała i Maciuś z całą rodziną trafili do Fundacji Nero w Sochaczewie, ale tam, wszystkim zainteresowanym adopcją było za daleko. Od wczoraj przebywają w Warszawie. Maluchy są piękne - wszyscy tak mówią! Mała jest sunią o delikatnej budowie, Maciuś jest klasyczną kluseczką. Mała jest bardzo energiczna, dopomina się uwagi, ale bardzo taktownie zajmuje się sobą, jeśli jej tymczasowa opiekunka o to poprosi. Maciuś jest bardziej ciapowaty, szaleje, po czym pada i śpi. To cudne stworzenia - szybko zaadoptowały się do warunków, jakie panują w mieszkaniu w bloku i dogadały się z psimi sublokatorami. Wcześniej mieszkały na dworze, w kojcu, ale pięknie pracują nad zachowaniem czystości i stosują się do nowych zasad. Nie dość, że zjawiskowo śliczne, to wyjątkowo mądre! Widać, że bardzo potrzebują człowieka, śledzą każdy krok tymczasowych opiekunek i są bardzo szczęśliwe, że poświęca się im czas. Trochę się plączą się pod nogami, tak mocno spragnione są miłości. Marzy im się domek, taki z przytulańskimi ludźmi.
Mała waży ok4 kilogramów, Maciuś jest największy z miotu i biorąc go na ręce, unosi się ponad 5kilo spragnionego pieszczot ciałka. Raczej nie będą dużymi pieskami - Mała urośnie najwyżej do kolana, Maciuś może być ciut większy, ale - jak to w przypadku mieszańców -nigdy nie jest do końca pewne. Szczeniaki były już raz szczepione i dwukrotnie odrobaczone.
W Warszawie mają siostrę – troszkę tygryskowatą Rumbę, a w Sochaczewie na adopcję czekają bracia- tygryski i najmniejszy z miotu- czarnuszek oraz zupełnie niepodobna do reszty siostrzyczka –zjawiskowa trikolorka Lala (możliwe, że też trafią do Warszawy). Zainteresowanych proszę o kontakt z domami tymczasowymi:

Z nowym opiekunem zostanie podpisana umowa adopcyjna.
Szczeniaki szybko dorastają-trzeba je wychować na mądre i dobre psy. Adoptując malucha, bierzemy na siebie odpowiedzialność za los żywego stworzenia na następne kilkanaście lat. Psa nigdy nie można porzucić. Żaden wyjazd, kłótnia w rodzinie, narodziny dziecka czy przeprowadzka nie zwalniają nas z człowieczeństwa. Zwierzę nie jest rzeczą.