Radom - mazowieckie

Zelda poznała człowieka:
- tego złego, który ją kochał, ale za mało by z nią dzielić życie
- tego obojętnego, który porzucił ją i dlatego trafiła do schroniska
- tych dobrych - wolontariuszy i personel schroniska na Marmurowej,
którzy ją leczyli i szukali dla niej nowego, lepszego domu.

Zelda miała szczęście w nieszczęściu, trafiła do schroniska w Łodzi w wakacje 2007 r. jako jedna z wielu tysięcy
znalezionych psów.
W schronisku przebywała ponad 16 miesięcy...
Nie zabił jej mróz, ani ludzka obojętność, niestety nikt też jej na tyle nie pokochał, by Zelda dziś była
szczęśliwa i miała swój własny dom.
Zelda spędziła wiele miesięcy mieszkając w budzie, wiele miesięcy stała na łańcuchu, bo taki jest
przykry los schroniskowego psa.
Stała samotna, bez stałego kontaktu z człowiekiem, w bólu...

W bólu, który jest spowodowany nieoperacyjnym stanem przerostów w uszach (podejrzenie nowotworu).
Zelda w schronisku przeszła jedną operację ucha, polegającą na udrożnieniu kanału słuchowego,
niestety choroba się odnawia. Dzisiaj, dalsze operacje nie mają sensu z uwagi na zaawansowany stan choroby.
Czy Zelda w tej chwili cierpi? Tego nie wiemy, jednak mamy nadzieję, że nie, ponieważ zachowuje się normalnie,
cieszy się głaskana. Oprócz tego, że gorzej słyszy, nie zdradza symptomów cierpienia czy zdenerwowania.

Teraz pragniemy dla niej aby w normalnych warunkach, u boku kochających ludzi, przeżyła resztę swego życia.

Szukamy dla niej domu, w którym będzie otoczona zainteresowaniem i miłością.

Zelda całe życie mieszkała na dworzu, jest do tego przyzwyczajona i dobrze to znosi.
Nie ma więc przeciwwskazań, aby zamieszkała w dobrze ocieplonej budzie
na posesji czy np. w przedsionku. U nas mieszka w kojcu wewnętrznym, nie załatwia się w nim. Zelda wykazuje cechy psa obronnego. Kocha swojego właściciela, jednak w stosunku do obcych potrafi wyrazić swoje niezadowolenie (nie lubi być głaskana bez zapoznania z nową osobą, nie ma w tym jednak nieopanowywalnej agresji).

Teraz los Zeldy jest w Twoich rękach...