Kraków - małopolskie

Mojo nie jest już młodziakiem, swoje lata ma. Jest owczarkiem kaukaskim a natura hojnie obdarzyła go imponującym wyglądem i twardym, ambitnym charakterem. Los dołożył do tego pełne zakrętów trudne życie.

Kiedy pierwszy raz trafił do schroniska był pięknym zadbanym psem. Ktoś go lubił i poświęcał mu czas. Od początku widać było też, że to pies "z charakterem", mający swoje zdanie, nie lubiący nacisków. Minęło trochę czasu i Mojo nie wyglądał już pięknie i dumnie, a w jego w kartotece pojawiły się adnotacje o adopcjach przedzielone kolejnymi pobytami w schronisku...
Zmieniło się też jego zachowanie, zaczął się chować w budzie, podstawiać do głaskania, tylko czasem zza zrezygnowanego i dość miłego misia wystawał dumny i wyniosły dawny Mojo.

W końcu Mojo trafił pod opiekę fundacji, która opiekuje się różnymi zwierzęcymi rozbitkami życiowymi, także kaukazami po przejściach. Tu miał dojść do siebie i odzyskać zdrowie i równowagę. To się jednak nie całkowicie udało.
O ile ze zdrowiem nie ma problemów, to psychika Mojo jest w dalszym ciągu posklejana z różnych nie do końca pasujących fragmentów. Trudno dziś powiedzieć co z tego jest tym, z czym Mojo przyszedł na świat, co pochodzi z jego przed schroniskowego życia, co pozostało po nieudanych adopcjach i co wreszcie "zawdzięcza" schronisku...

Dziś Mojo jest starszym już, ale wciąż dziarskim i energicznym psem o cechach bardzo dobrego samodzielnie pracującego stróża. Jak kaukaz (którym przecież jest) świetnie się czuje na swoim terenie i bardzo sprawnie go chroni. Niestety wymaga także bardzo rozsądnego, ostrożnego i odpowiedzialnego traktowania.
Mojo jest trochę jak starszy, wielokrotnie ciężko doświadczony przez różnego rodzaju cwaniaczków człowiek. Woli chuchać na zimne i raczej przesadnie i ostro "na wszelki wypadek" dać odpór niż ponownie dać się wyrolować. Normalnie jest całkiem miły i sympatyczny, potrafi być prawie przymilny, wystarczy jednak jakiś drobiazg, który wywołuje negatywne u niego skojarzenia, aby natychmiast przeszedł do "nie dam sobie tego zrobić ZNOWU !" i "dajcie mi natychmiast spokój !".
Porównanie ze starszym człowiekiem wydaje się tym bardziej trafione, że kaukazy podobnie jak starsi ludzie są bardzo pamiętliwe.

Obcowanie z Mojo wymaga ostrożności i dokładnej obserwacji jego zachowania. Wymaga znajomości tej rasy i świadomości co taki pies potrafi zrobić.
Mojo chciałby pracować, mieć swój teren i czuć się potrzebny. To także byłoby dobre dla jego psychiki. Mógłby być świetnym stróżem dużego terenu, pod warunkiem jednak, że opiekun zadba o bezpieczeństwo przypadkowych osób i poradzi sobie z nieprostą psychiką psa i jego silnym charakterem.