Dzierżoniów - dolnośląskie

Mam na imię Snapi. To miłe i bardzo znane imię, dostałem je w schronisku, wcześniej byłem jedynie przeganiamy i kopanym burkiem.
Jestem małym rudaskiem który znudził sie swojemu panu i dostał zakaz mieszkania z człowiekiem. Nie jestem rozbójnikiem, wiec każdy mógł mnie kopać, bić, szarpać i gryźć, poszarpały mnie większe psiaki i silniejsze i najedzone - mnie głodnego biedaka.
Jestem już zaszczepiony i odrobaczony. Śpię spokojnie w boksie ale jeszcze w to nie wierze ze mi się udało ujść cało z takiej opresji.
Dużo szczekałem to teraz mam chore gardełko i nawet nie mogę ciotek przywołać do mnie, bo tylko wydobywa się z mojego gardła cichutkie skomlenie. Mam około 4 lat i jestem już wrakiem psa, a przecież ja chce dalej żyć i kochać. Czy to moja wina ze nagle przestano mnie kochać? Przestałem być widzialny?
Dajcie mi szanse ja nie potrzebuje willi ani ogrodu tylko malutki kącik i kolanek swojego pana i słów ‘jesteś mi potrzebny, maluszku’.