Łódź - łódzkie

Zorro czasem śni o domu

Jestem Zorro. I wcale nie chcę żebyś mnie zabierał do domu jeśli masz mnie zaraz oddać, albo wyrzucić, to już lepiej w ogóle nie patrz w mojš stronę. Nie jestem zbyt ufny - boje się, że może ktoś chce mi zrobić krzywdę. Czasem jednak o tym zapominam, zwłaszcza gdy jakiś Duży przychodzi i chce się bawić sznureczkiem. Wtedy marzę, że może to właśnie ten Duży mnie pokocha i będę mógł zostać JEGO kotem. I że to przed nim nie będę musiał uciekać, bo to będzie MOJ Duży, przy którym będę się czuł bezpiecznie.
Nie wiem czy lubię być głaskany, nigdy nikt mnie nie głaskał. Zwykle, gdy ktoś podchodzi szybko przebieram łapkami, i chowam się w największą dziurę. Bo tak naprawdę nie wiem, co oznacza wyciągnięta ręka. A jeśli klapsa? A w ogóle to ja bardzo lubię się bawić. Dbam też o swoje futerko, bo wiem, że prawdziwy kot musi czysto się nosić. Mama nauczyła mnie też korzystać z kuwetki. Wprawdzie nie mam jeszcze nawet roku, ale wiem jak należy się zachowywać.

Chwilowo mieszkam sobie w schronisku, w Boksie nr 1, mam numer 114. Jestem tu bezpieczny, ale czasem śni mi się prawdziwy dom. Ciekawe jak by to było w takim najprawdziwszym domku...

Pani wolontariuszka, która robiła mi te zdjęcia mówi, że jeśli Jesteś wyrozumiały i chcesz mnie zabrać do swojego domu, dać mi czas na oswojenie i może pokochać...? - to możesz przyjść po mnie do Schroniska przy ul. Marmurowej 4 - we wtorek i czwartek od 11:00 do 13:00, albo w sobotę lub niedzielę - od 10:00-14:00 . Pamiętaj o transporterku, bo bez niego nie będziemy mogli opuścić Schroniska, oraz dowodzie osobistym. Acha, i opłata - 36 zł., bo tutaj, w Schronisku zaszczepiono mnie i odrobaczono. A jak masz jakieś pytania to możesz spytać Paniš wolontariuszkę.

Wszyscy tutaj mówią, że jestem dzikusem. Ale ja im jeszcze pokażę! Jak ma się kochajšcego Dużego, który nie krzyczy, tylko wszystko rozumie, jak to jest być kotem, to wcale nie trzeba dziczyć!