Katowice - śląskie

Doprawdy, trudno zrozumieć postępowanie niektórych ludzi. Jak można tak brutalnie potraktować takie słodkie stworzenie, jakim jest kotunia Megi.
Jak w samym środku zimy wyrzucić domową, wypieszczoną i absolutnie nie radzącą sobie bez człowieka kotkę z ciepłego mieszkania na dwór, skazując ją na głód, zamarznięcie, a nawet w konsekwencji śmierć.
Zapewne w przypływie dobroci i odrobiny resztek litości, została wyrzucona w miejsce, gdzie karmię bezdomne koty. Niestety, wbrew „dobrej woli” kotka absolutnie nie radziła sobie na wygnaniu. Nie została dopuszczona przez zasiedziałe tam bezdomniaki ani do ciepłej budy, ani nawet do jedzenia. Koczowała zmarznięta i głodna pod samochodami, płacząc i wzywając pomocy kiedy widziała człowieka. Jeszcze miałam nadzieję, że ktoś ją szuka, że może uciekła i nie może trafić do domu. Niestety, nikogo nie obchodził los wygłodniałego skostniałego z zimna burego kota.
Zabrałam biedactwo do domu i każdego dnia widzę w jej ślicznych zielonych oczach ogromną wdzięczność, miłość i przywiązanie.
Od razu wiedziała do czego służy kuweta, drapak, kanapa, nie była zaniedbana, chora lub wychudzona.

To z pewnością był kot domowy, który doskonale odnalazł swoje miejsce w domu i tutaj czuje się doskonale.
Jest bardzo miła, wierna i oddana człowiekowi, pieszczoszka i przytulanka, bez cienia agresji.

Najchętniej nie odstępowała by człowieka na krok, asystując we wszystkim lub mrucząc leżała głaskana na kolanach.
Megi została przeze mnie odrobaczona, odpchlona, zaszczepiona, wysterylizowana i przetestowana na kocią białaczkę z wynikiem ujemnym, co zapisane jest wszystko w jej książeczce zdrowia.
Jest więc zdrowiutką, radosną, ok. półtoraroczną kotunią którą oddam do niewychodzącego, troskliwego kochającego domu, który zadba o nią, zapewni dobrą karmę, opiekę weterynaryjną i zapewni jej bezpieczeństwo, aby już nigdy nie musiała wyjadać resztek traw i gałązek pod zamarzniętym śniegiem, jak to było tej zimy.

Kiedy zobaczyłam pierwszą kupkę Megi u mnie w domu, popłakałam się, bo właśnie taki był jej skład.
Biedna radziła sobie jak mogła, żeby nie umrzeć z głodu. To okropne, ale niestety prawdziwe.