Gdańsk - pomorskie

Wyobraź sobie: w schronisku widzisz psa, nawiązuje się między wami nić porozumienia, prosisz pracowników o wyprowadzenie go z kojca do zdjęć. Myślisz: fajny, fotogeniczny pies, bardzo w typie rasy, szybko uda mu się znaleźć dom. Potem w mig się zaprzyjaźniacie, pies młodnieje z minuty na minutę, zaprasza do zabawy, zaczepia łapą, usiłuje nawet skakać jak szczeniak. Niestety, nie możesz go ze sobą zabrać, choć to teraz twoje największe marzenie, ale obiecujesz mu i sobie, że staniesz na głowie, by znaleźć mu porządny dom, na wiele dobrych lat, taki, na jaki zasługuje każdy pies. A później zaglądasz mu w zęby i już wiesz, że obietnica będzie bardzo trudna do spełnienia, bo pies nie jest już młodziutki, bo starszych psów nikt nie chce. Wiesz, że nadchodząca zima może być ostatnią w jego życiu, że to nic dla nikogo niewarte psie życie może samotnie dobiec końca w schronisku. Pies jeszcze nie wie tego, co ty już wiesz - nadal przytula się do nogi, nadal niezdarnie podskakuje, trąca pyskiem twoją rękę, podaje łapę. Może ma nadzieję, że nie wyszedł z kojca na chwilę, tylko na zawsze, i że zabierzesz go ze sobą, skoro właśnie zostaliście przyjaciółmi? Potem smutnieje, jakby docierało do niego, że przecież jego miejsce jest w schroniskowym boksie, do którego w końcu wrócił, a z jego oczu zniknęła nadzieja.
Tak wyglądało nasze spotkanie z Hiltonem. Rozdarło nam serca, bo przecież tak naprawdę nie mogliśmy mu niczego obiecać oprócz tego, że postaramy się zawalczyć o to, by świat się o nim dowiedział...
Hilton ma ok. 6-8 lat.
KOJEC: II - 27
NR: 5793
Pies przebywa w Radysach. Przed przyjazdem do schroniska prosimy zadzwonić i upewnić się, czy konkretny pies nadal tam przebywa (podając imię, kojec i numer).