Flora i fauna - wielkopolskie

Kot Parkowy zawdzięcza swoje imię ulicy Parkowej w Poznaniu, na której został znaleziony. Historia Parkowego Kota jest smutna i jeszcze nie ma happy endu.

Kot przez wiele lat miał swój własny dom i swoją Panią. Żyli razem, mieli siebie i byli szczęśliwi. Mieszkali na parterze, a Parkowy miał specjalnie dla niego zaprojektowaną kładkę do schodzenia przez okno na dwór. Kotek wychodził po niej na dwór i wracał do domu.

Niestety, pewnego dni Pani umarła. Rodzina tej Pani przejęła mieszkanie, ale nie chcieli mieć w nim kota… kładka zniknęła, a kot nie miał jak wrócić. Przez rok Parkowy przeszedł koszmar, ledwo przetrwał zimę dzięki dokarmiającym go sąsiadom.

Niestety, Parkowy nie potrafił się odnaleźć wśród otaczającej go rzeczywistości, przeganiany i gryziony przez inne bezdomne koty, atakowany przez psy i … sroki (!), przepędzany przez ludzi, pewnego dnia zaczął żałośnie miauczeć. Akurat lało jak z cebra, a Parkowy siedział mokruteńki i miauczał. Jedna z dokarmiających go Pań, mimo, że sama ma już 3 koty i psa, wzięła Parkowego pod pachę i tak zaczęła się jego droga do nowego życia.

Parkowy, gdy tylko został wniesiony do mieszkania, zasnął. Tak bardzo był zmęczony i szczęśliwy, gdy poczuł domowe ciepło.



Kot został wykastrowany, ma około 7 lat i ogólnie jest zdrowy. Kot Parkowy przebywa teraz w domu tymczasowym, gdzie czeka na adopcję. Kot bardzo lubi być głaskany, ale boi się, gdy chce się go brać na ręce, podnosić. Parkowy potrzebuje przede wszystkim czasu i dużej dawki miłości, aby jego historię móc nazwać historią z happy endem.