Kielce - świętokrzyskie

Psi Stallone Roki, Niech i jemu się poszczęści, adopcja
Za nim około 2 lata życia, a ono już zdążyło sprawić, że posmakował, czym są uczucie porzucenia, bezdomność, zmaganie się z trudami przetrwania, wegetacja na ulicy oraz ogromny ból fizyczny, bo nawet ten nie został mu oszczędzony. Traf? Zbieg okoliczności? A może litościwe oko losu uroniło nad Rokim jedną, jakże skuteczną nagłym zwrotem akcji łzę? Jakkolwiek by nie określić tej sprawczej siły nadmienić należy, że ta cudowna, mądra, łagodna i bardzo przyjazna istota trafiła pod opiekuńcze, by nie rzec zbawcze skrzydła. Dzięki temu zyskała bezpieczne schronienie, pełną smakowitości miskę, pieszczotliwy dotyk dłoni. Co najważniejsze, wreszcie podjęte zostało operacyjne leczenie jednej z Rokusiowych łapek (resekcja głowy kości udowej), druga, z niestabilną rzepką, czeka na swoją kolej. Obcując ze swym aniołem, Roki pozwolił poznać się jako pies, który kocha cały świat, a w nim ludzi i inne zwierzęta. Pies, kot nie są mu wrogami, wręcz przeciwnie, ich towarzystwo jest dlań istotne, sprawia mu niekłamaną przyjemność. Jego główną kartą przetargową są szczególne względy, jakimi darzy człowieka. Szuka bowiem jego bliskości, chłonie go całym sobą, pragnie się od niego uczyć, bawić z dziećmi, wykazując przy tym nadzwyczajną cierpliwość, aportować i popisywać tym, co potrafi wyczyniać z piłką. Nie sposób oprzeć się jego ujmującemu wnętrzu i magnetycznej głębi spojrzenia dojrzałych, doświadczonych przeszłością oczu. Czy to nie zbytnia naiwność uwierzyć, że właśnie jemu może się udać? Pod tym pojęciem rozumieć należy okoliczność, która sprawi, że na drodze Rokiego stanie jego przyszły pan, dla którego to właśnie ten, a nie inny pies będzie ucieleśnieniem marzeń o prawdziwym, na wiele długich lat, niezawodnym przyjacielu? Takie historie, fakt, nie są nagminne, ale mimo to się zdarzają. Grzechem zaniechania byłoby nie pomóc tej nabrać rumieńców.