Pozostałe -

Bóg każdemu z nas wyznacza miejsce, w którym się rodzimy i żyjemy. Tak samo jest ze zwierzętami. Jednemu jest wskazane miejsce pełne miłości, ciepła i bezpieczeństwa Jednak temu nie dano zasmakować tych uczuć. Opowiemy Państwu historię 8 miesięcznego psa w typie owczarka niemieckiego. To psie nieszczęśliwe dziecko, któremu w okrutny sposób odebrano dzieciństwo. Czas bycia szczęśliwym i kochanym, czas zabawy i baraszkowania, którego pozbawiono prawa do bycia dzieckiem, o którego się dba i którego staramy się nauczyć, że życie z człowiekiem to raj na ziemi. Kangurek, bo o nim tu mowa, to szczeniak, który miał pecha w życiu. Myślał, że trafił na Boga, któremu chciał złożyć całą swoją miłość na ołtarzu wierności, a Bóg okazał się bestią, która to krótkie psie życie zamieniła w piekielną udrękę a rolę diabła, przybrała najwyżej postawiona w hierarchii cywilizacji istota zwana człowiekiem. To był człowiek, dla którego pies, nie przedstawiał żadnej wartości, a wręcz był przedmiotem odreagowania złych emocji. Słaba, niezdolna się bronić przed człowiekiem istota przeżyła to co najokrutniejsze. Katowana, bita ze szczególnym okrucieństwem, wręcz torturowana fizycznie i psychicznie. Szczeniak, który na widok ludzkiej ręki przywierał do ziemi, bał się ruszyć, sikał i robił kupę pod siebie. Słyszał chrzęst łamanych, własnych kości i nie miał siły, ani odwagi żeby się przed tym obronić. Doznał tyle złego od swojego Boga, że powinien przestać w niego wierzyć.. . A my w jego oczach ciągle widzimy tę wiarę i wręcz fanatyczną miłość do człowieka. Zaufanie, na które w żaden sposób nie zasłużyliśmy. Kangurek za sprawą wielu ludzi o wspaniałych sercach został oddany do hoteliku dla zwierząt. Zaczął nowe życie, w które nie może uwierzyć. Gdy widzi zbliżającą się do siebie ludzką rękę już nie paraliżuje go niewyobrażalny strach. Dziwi się, że nie czuje bólu patrząc. Jego wielkie, zdziwione oczy pytają się „czy to naprawdę możliwe?? Czy człowiek to naprawdę ciepło, miłość i delikatny dotyk?? Po zderzeniu się w życiu z „czymś” zwanym „człowiekiem” Kangurek ma usztywnioną starym urazem łapkę. Nie może używać jej do poruszania się, skacze więc jak kangurek na trzech łapkach. Świetnie sobie z tym radzi. Nie przeszkadza mu to w niczym jeśli chodzi o codzienne życie. Jest radosnym, rozrabiającym szczeniakiem, który pomału znowu zaczyna wierzyć w człowieka, ale czy człowiek potrafi udowodnić mu, że zasłużył na tę wiarę ?? Ktoś mądry kiedyś powiedział, że jeżeli udało się nam uratować w życiu chociaż jedno żywe istnienie to naprawdę warto było się urodzić. Kangurek czeka na swojego człowieka, który pokocha go takim, jakim jest. Trochę ułomnym fizycznie, ale z wielkim, otwartym, szczerym sercem, które gotowe jest pokochać każdego odpowiedzialnego i cudownego człowieka. Dzisiaj przed Tobą taka chwila. Pomyśl, zastanów się i pomóż Kangurkowi. On chce być tylko kochany i szczęśliwy. Czy to tak dużo? mazowieckie